Je bent gek als je gaat concurreren

[Bert-Jan]

Stel, je hebt een dorpje met honderd mensen die allemaal een paar schoenen nodig hebben.

Idealiter zorg je er dan met elkaar voor dat er minstens 100 paar schoenen zijn.

Wat gebeurt er echter wanneer je structureel te weinig schoenen maakt? De schoenen worden heel erg duur en de dorpsbewoners gaan met elkaar de strijd aan om een paar te bemachtigen.

In de ,,economie" gebeurt precies hetzelfde met geld. Hoewel de banken het geld uit niets maken wat op zich al een gotspe is, maken zij bewust te weinig geld.

Nu gebeurt er iets vreemds. De mensen maken geen bezwaar tegen dit bewust gecreëerde tekort, maar laten zich verleiden en aanmoedigen om met elkaar de strijd aan te gaan om dat geld.

Dit heet concurrentie. En dit wordt verkocht als iets natuurlijks en positiefs.

Daarom denken wij allemaal dat we goed naar onze concurrenten moeten kijken en moeten zorgen dat we het beter en slimmer doen dan de ander. Zodat wij winnen en zij verliezen.

Als we winnen, zijn we trots en als we verliezen geven we onszelf de schuld dat we niet goed genoeg zijn.

Hoe triest allemaal. Het tekort is helemaal niet natuurlijk en het gevecht in de schaarste ook niet.

We zijn gek als we ons nog langer laten verleiden om een strijd te voeren die steeds meer verliezers oplevert.

Het wordt tijd dat we beseffen dat we makkelijk 100 paar schoenen kunnen maken voor 100 mensen. Dat we niet langer denken in schaarste maar in overvloed.

[Bert-Jan]

Ik was vanavond bij een lezing van Lynne McTaggert.

http://www.lynnemctaggart.com/

Die zei het ook, maar dan veel mooier en beter onderbouwd  

[Karen Töning]

Ik was vanavond bij een lezing van Lynne McTaggert.

http://www.lynnemctaggart.com/

Die zei het ook, maar dan veel mooier en beter onderbouwd  

Luid en duidelijk.

[Bert-Jan]

Dit is de video van de bijeenkomst

http://vimeo.com/44092602

Ik vond het erg inspirerend.